Huzur

Geçtiğimiz bir ay içinde acı, tatlı bir çok şeyi aynı anda yaşadım. 

Ve yaşadıklarımdan, hiç tahmin edemeyeceğim kadar çok ders aldım.

Canım arkadaşımın düğünü benim çok mutlu etti... 

Seneler geçse de, arada mesafeler olsa da dostluğumuz ilkgün kü tazeliğiyle devam etmekte olduğunu öğrendim.

Ananemin aramızdan ayrılışı ailemin tüm fertleri gibi beni de çok fazlasıyla derinden etkiledi...

Hepimiz çok mutlu bir hayat yaşamasını sağladık. Karşılığını hep gözlerinin içinin gülümsemesiyle aldık :) Onun gibi olmamız imkansız ama elimizden geldiğince herşeye pozitif yaklaşmak için çabalayacağız...Onsuz hayata alışmak zor. Ama güzel ve uzun bir hayat yaşadığını bilip teselli bulmaya çalışıyoruz.

Kocacanımın böbrek taşı düşürmesi sırasında çektiği ağrıları dindirememek, çaresiz kalmak beni çok üzdü... Elini tutup acısını dindiremedim belki ama en kötü zamanında yanındaydım. Hiçbir şeyin yakınlarımdan değerli olmadığını öğrendim. Zaten biliyordum :) teyid etmiş oldum :)

Kardeşimin çok istediği işe kabul edildiği haberini alınca büyük bir coşku yaşadım... 

Hiç ummadığımız bir anda karşımıza güzel şeyler çıkabileceğini bir kez daha görmüş oldum.

Dün akşam balkonda otururken tüm bu anlar-duygular ve daha fazlası gözümün önünden geçti. Ve bir kez daha insan denen varlığın ne kadar güçlü olduğunu anladım... Herşeye rağmen hayat devam ediyor...